Reisverslag etappe 1: Sluis-Westkapelle
15 oktober was het dan eindelijk zover. Rugzakje gepakt, repen en water voor onderweg. Tas voor overnachtingen omdat ik bij de kick off besloot om gelijk 4 dagen op reis naar het Zeeuwse te gaan. Onderweg van Huizen naar Sluis werd mijn enthousiasme aardig op de proef gesteld. De regen kwam met bakken uit de lucht. Files, grijs, regen waar was ik aan begonnen? Kon ik nog terug? Gelukkig hoorde ik onderweg dat het weer in de middag op zou gaan knappen. In Sluis was daar helaas nog weinig van te merken. Wel van de Duitse herfstvakantie. Op de Zeeuwse B- wegen files van voornamelijk Duitse auto’s op zoek naar de rust in Zeeland…
Hotel de Paauw zag er aan de voorkant wat verweerd uit precies zoals ik het verwacht had, niet wetende dat het achter deze façade zojuist stevig gerenoveerd en uitgebreid was. En bood me een warm ontvangst, lunch en prachtige kamer voor de kick off van mijn reis. Mij al wanende in Vlaanderen lunchte ik met een heerlijk Belgisch biertje en stevige hap. Klaar voor de 1e etappe van Sluis naar Cadzand-Bad.
Gelaafd ging ik energiek op pad op zoek naar de 1e LAW ( Lange Afstand Wandeling) paaltjes met Het Nederlands Kustpad als koers en baken voor mijn reis…
Stukje teruglopend naar de grens met Vlaanderen om geen bladzijden in de reisgids over te slaan en om gehoor te geven aan mijn eigen rigide karakter structuur…Heerlijk om op pad te gaan en te filosoferen over hoe de reis zou verlopen en wie er eventueel tzt aan zou haken om een stuk(je) mee te wandelen. Niet wetende dat ik zondag al op pad zou gaan met mijn eerste ( Zeeuwse) wandelmaatje.
Sluis bleek een ontzettend gezellig, druk en historisch stadje te zijn. Maar toch fijn dat ik al snel deze drukte mocht verlaten en een uur lag mocht wandelen en genieten van een wandeling over de wallen van Sluis. Ondertussen was het droog geworden, was de lucht open getrokken en kon ik km’s ver kijken en genieten van het Zeeuws Vlaanderens landschap.
Sluis achter me latend wandelde ik langs de Zeeuwse klei akkers, die je nergens zo zwart en vet aantreft als hier in Zeeland, op weg naar de kust waar deze reis mij naar toe moest leiden. De kust die ik zo omarm, die mij zoveel inspiratie en rust geeft was met 10 km wandelen binnen handbereik. Na de Zeeuwse klei naderde ik het fascinerende Retranchement. Een bijzonder gebied en nederzetting aan de monding van het Zwin. Ooit bedoeld als een verdedigingslinie voor de haven van Sluis, nu vooral een rustiek dorp aan de unieke natuur van het Zwin.
Na de regen in de ochtend was het een prachtige dag geworden in Zeeland. Na een spaatje op het terras van de Parlevinker, vervolgde ik mijn reis op weg naar Cadzand Bad. Reflecterend op mijn 1e reis realiseerde ik me dat ik worstelde tussen genieten van het Hier & Nu en mijn resultaatgerichtheid. Het behalen van mijn eindbestemming voor de dag, de doelen van deze reis langs de kust en afspraken met mij business partner Jacqueline. Want het was tenslotte geen vakantiedag maar een STERK werkdag…Na ellenlange interne dialogen vond ik een modus om beide met elkaar te verbinden en sprak ik met mijzelf af om vooral bewust te blijven van mijn emoties, gevoelens en drijfveren tijdens de reis. Want deed ik dit nu voor mijzelf, voor STERK of voor al die anderen. Ik weet zeker dat ik dit padje nog vaker tegenkom voordat ik eind 2022 Bad Nieuweschans binnenloop.
Lopend langs het prachtige natuurgebied het Zwin begon ik mijn geliefde zee en kust te zien.
De contouren van Cadzand gaven mij nieuwe energie, want door de hitte en de nog te weinig ingelopen nieuwe wandelschoenen, begon ik al meer op karakter dan in flow te lopen. Cadzand bracht daar echter verandering in. Zoveel zelfs dat ik meerdere malen terug ben geweest in Cadzand. De zeewind, de vele Duitse toeristen die genietend liepen te flaneren over de nieuwe boulevard, de bouwvakkers die overal in Cadzand bezig zijn om het Nederlands Knokke uit de grond te stampen. Dit alles karakteriseert het dorp Cadzand, wat mede doordat de sterrenkok Sergio Herman er is neergestreken, uitgroeit tot een badplaats van formaat en hoog niveau.
Uiteindelijk val ik verhit, vermoeid en nagenietend neer op het terras van Caricole. Een strandtent met een rijke familiegeschiedenis en wat later bleek 1 van de beste vissoeppen die ik ooit gegeten had serveerde. Bijgekomen bestelde ik een taxi en keerde terug naar Sluis. Mijn huis voor 1 nacht. Tijdens een patatje stoof reflecteerde ik op de 1e dag van een lange reis.
Een dag die me nog meer gebracht had dan ik had mogen hopen. Prachtige natuur, overdenkingen, contacten en genoten van Zeeuws Vlaanderen. Een gebied wat de Vlaamse en de Zeeuwse cultuur zo mooi verbind. Het Bourgondische zuiden verweven met het Calvinistische noorden waar ik mij zelf zo goed in herken.
Het veer Vlissingen- Breskens vaart al lang niet meer voor auto’s en vrachtverkeer. Deze moeten net als ik deed op de heenreis door de toltunnel naar Terneuzen en dan een uur omrijden. De vooruitgang…De opstelplaatsen voor de auto’s naar de oude veerboten zijn echter nog wel herkenbaar op wat nu de parkeerplaats is voor het voetveer naar Vlissingen waar ik parkeerde voor mijn 2e wandeldag van Breskens naar Cadzand- Bad.
Wederom een prachtige zonnige dag, eigenlijk iets te warm, voor een stevige wandeldag van 18 km. Maar ik mocht niet klagen na de vorige ochtend waar het met bakken uit de lucht kwam. De wandeling van Breskens naar Cadzand kun je makkelijk zonder wandelgids lopen door de LAW bordjes volgen. Hij gaat voornamelijk over de verhoogde dijk met een schitterend uitzicht over de kust, het strand en uitzicht op Vlissingen aan de overkant van de Schelde. Zo nu en dan wijk ik van de dijk af om door een prachtig natuurgebied geleid te worden, maar steeds weer terug naar de dijk. Langs vele campings en bungalowparken. Bijzonder zijn de strandhuisjes bij Groede aan Zee. Ik beloof mijzelf om daar nog eens een weekendje door te brengen. Net als een teamlid van Switch die daar laaiend enthousiast over was. Genietend van de zaterdagmiddagwandeling in de zon langs de Zeeuwse kust arriveer ik weer, maar nu vanaf de andere kant, in Cadzand Bad en weet nog net weer een tafeltje te bemachtigen op het terras van Caricole, wat ik van gisteren kende van de heerlijke Rose en vissoep. Ik rust uit, geniet na en reflecteer op een prachtige wandeldag waarbij ik vooral los was van mijn resultaatgerichtheid en wist te genieten van alles wat de dag en wandeling me bracht.
De taxi bracht me terug naar mijn auto naar Breskens waar ik mijn auto pakte en een uur naar Vlissingen reed via de tunnel van Terneuzen en mij er over verbaasde dat ik dit vroeger, toen ik als ik kind meereed met mijn vader in zijn vrachtwagen, slechts een vaartochtje met de veerboot kostte en we genoten van het uitzicht en de frikandel in de cafetaria. Sweet memories.
Niet zo lang gelden verzorgden Jacqueline en ik een sterke PSU (Project Start UP) voor het Hoogspannings project Team van Switch ( Mobilis/Strukton) en TenneT in het Amadore Hotel in Vlissingen. Een inspirerende teamsessie waar we van een groep professionals en 3 entiteiten de basis hebben gelegd voor de vorming van 1 Team. Het leek me in dit kader passend om voor een paar dagen in dit hotel in te checken. Ondertussen overgenomen door Fletcher bood het nog steeds een rustige uitvalpositie aan de Zeeuwse kust voor mijn volgende wandeldagen.
Wellicht weten jullie het al maar er zijn nergens zoveel zonuren als in Vlissingen, voor mij vergelijkbaar met de Waddeneilanden. Je gaat chagrijnig in de regen aan boord van je boot naar Terschelling en na 2 uur varen en wat wandelen zit je in het zonnetje op het terras van de Walvis aan het groene strand. Precies dat effect krijg je ook in Vlissingen. Ik check in en begeef me naar het terras. Ook hier merk ik voor het eerst weer het gebrek aan Horeca personeel. Niet storend maar opvallend tov Zeeuws Vlaanderen. Ik voel dat ik aan de overkant ben. Ik maak nog een laatste wandeling over de prachtige boulevard van Vlissingen naar het windorgel op het Nollehoofd.
Slenter terug, geniet van een heerlijk visdiner en ondergaande zon en neem nog een koffie in het hotel. En daar lees ik dan, tussen alle andere enthousiaste reacties op mijn reis en initiatief, een bericht van Sylvie Bertijn- Tollenaar. Oud collega van AVR en oud Management Development ( MD) maatje van 15 jaar terug. Of ze morgen mee kan wandelen want ze woont achter de boulevard en het lijkt haar erg leuk om als wandelmaatje een tijdje op te lopen met me naar het noorden.
Via Linkedin maken we snel een afspraak om zondagochtend samen te starten op dag 3 van mijn Kustpad van Vlissingen naar Zoutelande. Na een omzwerving in Rotterdam blijkt de Zeeuwse Sylvie gesettled te zijn met haar man en kids in Vlissingen en zich daar uitermate senang te voelen. Ze kent de Zeeuwse kust als haar broekzak, want zij en haar man hebben ook een huisje aan het strand waar ze vaak mooie zomerse dagen en avonden doorbrengen. Voor mij is het fijn dat ik even niet hoef na te denken over de navigatie, maar me kan laten leiden door deze Zeeuwse die de weg weet in haar habitat en me veel vertelt over het prachtige en glooiende Walcheren. Tijdens onze wandeling van 10 km van Vlissingen naar Zoutelande komen we er achter dat we niet alleen AVR collega’s uit een ver verleden zijn, maar dat we ook beide ergens in ons leven een afslag hebben genomen van de inhoud naar de menskant in ons werk. Sylvie doet al jaren mooie dingen als organisatiecoach voor haar collega’s van Tragel in Zeeuws Vlaanderen en zelf ben ik al 15 jaar als Leiderschap- en Teamcoach actief. Zodoende precies waar ik op gehoopt had tijdens mijn voorbereidingen van deze reis, mooie inhoudelijke en verdiepende gesprekken over mensen, organisaties, zelfsturende teams in de zorg, coaching, eigen ambities en uitdagingen en genieten van de stiltes en natuur op Walcheren.
Na 10 km wandelen langs de prachtige kust van Walcheren zijn we aangekomen in het alom bekende Zoutelande. We drinken een koffie en nemen afscheid. Sylvie wordt opgehaald, ik vervolg mijn reis naar het noorden. Mijn hoofd zegt; op naar Domburg, t’is nog maar 10 km. Mijn voeten geven het echter eerder op in Westkapelle. Mijn slecht ingelopen nieuwe schoenen heb ik verwisseld voor mijn oude wandelschoenen. Zij voelen pijnlijk maar ik ga door want ik heb een doel en ik wil niet opgeven want ik heb verwachtingen geschetst en wel het sterkste naar mij zelf. Vandaag wint de doelgerichtheid het even van het genieten van het hier & nu. Ik negeer de pijn en verbijt me. Maar als ik het bloed door mijn wandelschoenen zie komen capituleer ik. Domburg ga ik vandaag niet halen, maar dat loopt niet weg en staat gepland voor de volgende etappe. Ik bel Taxi Agper en laat me terugbrengen naar Amadore in Vlissingen. Agper kijkt nergens van op. Ik ben zijn zoveelste lange afstand wandelaar (LAW) die uitgeteld in zijn taxi zit….
In het hotel verzorg ik mijn blaren en heb even contact met mijn business partner Jacqueline die de volgende dag naar Vlissingen zal komen en als ’Zeeuws meisje’ met mij mee zal lopen naar haar roots in Breskens, daar waar haar waar haar wieg stond, en mee zal gaan naar de overkant waar ze opgroeide voor ze uitvloog en ging studeren in Enschede.
Ze komt aan met de trein in Vlissingen. Uiteraard een kopstation. Maar wel een voornaam kopstation. Oude grandeur vermengt met hedendaags pragmatisme. Vlees noch vis. Bijzonder dat ik haar welkom mag heten in haar Zeeland. We lunchen aan de Boulevard bij de Belgische loodsen. Een bijzonder hotel/restaurant op een top locatie met uitzicht op het prachtige werk wat de loodsen doen in Vlissingen. Schepen begeleiden van de Noordzee via de Schelde naar de havens van Antwerpen. Nergens zie je de containerschepen zo langs de kust scheren als in Vlissingen. Iets wat zonder de loodsen uiteraard niet zou gaan.
Jacqueline neemt me die middag mee naar haar Zeeuwse roots, hoe ze vroeger als kind op bezoek ging bij haar Opa en Oma die aan de Boulevard woonde. Zoals ik mijn Rotterdamse roots ken en eerbiedig, doet zijn dat met haar Zeeuwse. Ik worstel en kom boven….
De volgende dag rijden we voor de laatste keer terug door de tunnel naar Terneuzen. Toeval of niet maar het is precies de dag dat de mensen uit Zeeuws Vlaanderen in het geweer komen tegen deze toltunnel. Toegezegd wordt dat de tunnel vanaf 2025 tolvrij wordt.
Het weer zit helaas niet mee. Binnendoor rijden we naar de straat waar ze geboren is. Het huis staat er niet meer maar de straat vind ze direct. Ik voel dat ze in haar geheugen terug gaat naar vroeger. Naar haar gezin van herkomst daar in het Zeeuwse. Een intiem moment waar ik even deelgenoot van mag zijn. Hoe hebben jou roots je leven beïnvloed? Zelf kijk ik er naar uit dat we Rotterdam aan doen en ik contact met mijn roots kan maken en hoe bepalend deze zijn voor mijn no-nonsens aanpak in alles.
Ze laat mij Breskens nog even zien, wat net als Cadzand, stevig in de steigers staat. Enerzijds worstelend met het bieden van werkgelegenheid, anderzijds vastgoed aan het ontwikkelen voor de happy few aan de voormalige visserij haven. Een stadje van contrasten en zo anders dan Sluis.
T’is tijd om naar de overkant te gaan voor de volgende etappe die begint op 18 november van Westkapelle tot Burgh.
Inzichten etappe 1:
-Er bestaat een gezonde spanning tussen ‘de reis’ en ‘de reisbestemming’ bij me. Ik geniet van de reis maar merk, zeker als ik alleen loop, ook sterk gefocussed te zijn op het doel; de km’s en de bestemming van de dag. Loslaten is nog niet zo makkelijk voor me…
-Voor iemand als mij uit de randstad is het verschil tussen Zeeuws-Vlaanderen en de overkant van Zeeland groot. Bij het 1e waan ik mij al in Vlaanderen en aan’ de overkant’ worstel ik wat meer met de Zeeuwse klei en eindeloze uitzichten. Voelde me erg thuis in het wat lossere Zeeuws Vlaanderen.
-Vlissingen heeft me voor zich gewonnen. Was het niet door de prachtige kust dan was het wel door de enorme maritieme bedrijvigheid die mij aan mijn Rotterdamse roots doen denken. Ik kom zeker weer terug.
-Wandelen met een wandelmaatje is verrijkend. Ik kan wat meer loslaten en de dialoog helpt om mijn gedachtes en ervaringen te ordenen en waarderen.
-Een goede outfit en ingelopen wandelschoenen is een must voor een Lange Afstand Wandeling. Ondertussen terug bij Bever geweest en met een nieuw zooltje en meer inlopen ben ik er klaar voor om de 18e weer op pad te gaan.